Jute touwen

1ste helft van de 20ste eeuw. U zegt mij dat het een touw is... Wel, ja. Maar niet om het even welk touw... Nee, het heeft een bijzondere intrinsieke waarde, niet alleen omdat het in handen was van een bekend persoon of dienst deed als Gordiaanse knoop... Maar omdat het doet denken aan ontelbare herinneringen... Dit type touw werd gebruikt om de lading vast te maken op de karren bij terugkeer van het veld, na de oogst. Heel wat oudere mensen die deze periode bewust hebben beleeft, herinneren zich dat ze als kind op strobalen konden klimmen en ze hebben hier levendige, leuke of minder leuke, herinneringen aan. Het touw herinnert ook aan de overvolle karren, de touwen die te hard werden aangespannen, waardoor ze soms knapten; dit touw, bijvoorbeeld, werd op twee plaatsen hersteld. Het jute touw werd ook gebruikt voor touwtrekwedstrijden of voor trekwedstrijden tegen paarden, twee vormen van tijdverblijf uit die tijd. De touwen verwijzen naar hun productieproces. In de winter werd de touwmachine in huis geplaatst. Lucie herinnert zich nog dat de woonruimte volledig moest worden leeggehaald om plaats te maken voor de mannen die de touwen produceerden. De vrouwen moesten zorgen voor eten en drinken. Alle kleine stukjes touw werden gerecupereerd en verwerkt tot nieuwe touwen. Niets ging verloren... Deze momenten waren de ideale gelegenheid voor lange gesprekken over allerhande onderwerpen. Er werden herinneringen opgehaald en anekdotes verteld; kortom, de mensen kwamen samen rond het touw.

Meer informatie over het Ecomuseum van Pays des Collines.