Olijfbomen in Montmajour
MUSEUM VOOR SCHONE KUNSTEN
Olijfbomen in Montmajour
Voorgesteld door: Julien Foucart (Conservator)
Olijfbomen in Montmajour, Juli 1888
Vincent VAN GOGH (Zundert (NL), 1853 – Auvers-sur-Oise, 1890)
Bruine inkt en zwarte inkt met rietpen op velijn - 48 x 60 cm
“(...) ik kom thuis van een dag op Montmajour (...) Als het groter was geweest, had het doen denken aan het Paradou van Zola, lange rietstengels, wijnranken, klimop, vijgenbomen, olijfbomen, granaatappelbomen met stevige bloemen van het levendigste oranje, oude cipressen, essen en wilgen, eiken die tussen de rotsen groeien (...) ik heb er nog een grote tekening van meegebracht.” (Vincent Van Gogh, lettre à son frère Théo, juillet 1888.)
Vincent Van Gogh die toen in Arles gevestigd was, maakte in juli 1888 op de Provençaalse site van de voormalige abdij van Montmajour een reeks van 6 grote tekeningen waaronder de Olijfgaarden in Montmajour, door de specialisten beschouwd als een van de hoogtepunten van zijn tekenkunst.
De kunstenaar werkt buiten, onder de bomen en in het hart van de natuur waarmee hij een bijzonder intiem en expressief gesprek voert.
Met behulp van een rietpen die hij boven een pen verkiest, ontvouwt Van Gogh op meesterlijke wijze een oneindig netwerk van kleine lijntjes op het oppervlak van het papier wat het kunstwerk een bepaald ritme geeft.
Met Olijfgaarden in Montmajour weergeeft Van Gogh het woeden van de mistral die het droge gras doet knisperen en de pijnbomen doet trillen, het golvende landschap, de vergezichten die naar de horizon vluchten. Uit deze wervelende natuur komt paradoxaal genoeg een zeer Japanse helderheid. Vincent Van Gogh was gefascineerd door de kleureffecten en de gedurfde perspectieven van de Japanse prenten en heeft geleidelijk aan zijn eigen werk gestiliseerd om een “getrouw beeld te geven van de eenvoud van de natuur”.
Van Gogh en de natuur& Brief van Van Gogh, 1888.
Meer informatie over het Museum voor Schone Kunsten in Doornik.
